قسمت ۱۳۰۴

🔴 اگر مادر هستید توصیه میکنم حتما بخونید!
دسترسی به قسمت اول 👉
#مادر_شدن_عجیب_من ۱۳۰۴ (قسمت هزار و سیصد و چهار)
join 👉 @niniperarin 📚
رفت طرف عمارت که بره سراغ مرضیه!
شهربانو گفت: حتمی میره سراغ دختره. بدبخت شدم! گفتی بزار خان بیاد معلوم میشه. آخه چیزی که عیونه چه حاجت به معلوم کردن؟ دیر جنبیدم. بایست همونوقتی که گفتی دو دل نمیشدم.
گفتم: حالا دیگه غصه خوردنت چه فایده داره؟ بعدش هم هنوز که خان حرفی نزده و کاری نکرده که داری پیش پیش خاک عزا به سر میکنی. بایست منتظر شد و دید چی پیش میاد.
شهربانو سرش رو زیر انداخت و بی اینکه حرفی بزنه راه افتاد.
گفتم: نری سراغش که اوقاتش تلخ میشه.
برگشت با نا امیدی یه نگاهی بهم انداخت و گفت: رفتن و نرفتنم در یه عرضه. میرم اتاقم کپه ی مرگمو بزارم بلکه یکم چیزی نبینم و نشنفم. کاش لال شده بودم از اول و بله نگفته بودم به خان.
رفت. سحرگل هنوز وایساده بود دم پله ها. رفتم پیشش. گفت: چی شد؟ چی گفتین به خان که اخلاقش سگ بود و نمیشد طرفش رفت.
گفتم: هیچی. شهربانو افتاد به غلط کردن، منم کوتاه اومدم. ولی برزو خان نرسیده سراغ دختره رو میگرفت. میرم تو ببینم چه خبره. تو هم برو سراغ خسرو تا صدای اونم در نیومده.
در اتاقی که مرضیه توش بود واز بود و گماشته ای که خان گذاشته بود هنوز مث مجسمه دم در ایستاده بود. صدای برزو نامفهوم از تو اتاق میومد. ترسیدم برم جلو منو ببینه بگه گوش وایسادم و تازه جری تر بشه. یکم توی راهرو معطل کردم. ولی آخرش طاقت نیاوردم. دیدم بهتره برم از جلو در رد بشم و لااقل یه لحظه بشنفم چی داره بهش میگه. اگه هم میدید بهونه میکردم که دارم میرم تو پنج دری محض سرکشی که همه چی مرتب باشه.
همینطور که از جلوی در رد میشدم شنفتم که داشت میگفت: اگه میگی نه، که هیچی، ولی اگه جوابت آره باشه بدون که تا عمر دارم خودم پشتتم. ملتفتی چی میگم؟ حالا جوابمو بده تا تکلیف رو معلوم کنم!
صدای مرضیه رو شنفتم که آروم گفت: بله خان. هرچی شما بگین…
یه لبخندی از رضایت اومد رو لبم. میدونستم حالا دیگه مرضیه میشه هووی شهربانو و دورون سروری من شروع میشه. دیگه هر چی میخواستم میتونستم بزارم تو دهن مرضیه و زبون اون بشه زبون من!
تندی رفتم سراغ شهربانو. در زدم و رفتم تو. خوابیده بود. نیم خیز شد. گفتم: اونی که نبایست بشه بالاخره شد خانوم.
گفت: یعنی چی؟
گفتم: خودم با این گوشام شنفتم که خان بله رو از دختره گرفت!
بغض کرد و نشست تو رختخواب. گفت: بی معرفت نگذاشت از راه برسه، نگذاشت تکلیف اون یارو که در رفته رو معلوم کنه بعد بره سراغش. از چیزی که میترسیدم به سرم اومد!
گفتم: چاره چیه؟ روزگار همینه شهربانو. هر کاری هم بکنیم اون اربابه و ما رعیت. حتی اگه زنش باشی، رو حرفش که نمیتونی حرف بزنی. فقط ملتفت نشدم کی میخواد مجلس راه بندازه. حتمی اگه امروز نه، ولی همین فردا یا پسفردا دست به کار میشه.
گفت: انگار تو هم همچین ناراضی نیستی خاتون!
گفتم: وا! چه حرفا! راضی بودن و نبودن من چه دخلی به این قضیه داره؟ نه من راضی نیستم، اتفاقا از حرصمه که اینطور دارم تعریف میکنم. میرم سحرگل رو هم خبر کنم!
دراز کشید تو رختخواب و لحاف رو کشید رو سرش.
اومدم بیرون و رفتم سراغ سحرگل. قضیه رو براش تعریف کردم. باورش نمیشد به این جلدی خان چنین تصمیمی گرفته باشه. بعد هم رفت که قضیه رو به خسرو بگه.
همونوقت سر و کله ی برزو پیدا شد. منو که دید صدام کرد. گفت بیا تو اتاقم کارت دارم. فرز دنبالش رفتم. در اتاق رو بست و گفت….

🔴این داستان متعلق به ادمین نی نی پرارین است و کپی برداری از داستان بی فوروارد مطلب و ذکر منبع( @niniperarin ) حرام است! استفاده فقط به شرط فوروارد!!
این داستان ادامه دارد…