قسمت ۱۲۷۲

🔴 اگر مادر هستید توصیه میکنم حتما بخونید!
دسترسی به قسمت اول 👉
#مادر_شدن_عجیب_من ۱۲۷۲ (قسمت هزار و دویست و هفتاد و دو)
join 👉 @niniperarin 📚
یک ساعت نشد که کار تموم شده بود. بارمون سبک شده بود و سه تایی داشتیم میتاختیم طرف عمارت خان.
قبل از رسیدن بهشون سفارش کردم که هیچی نمیگن به کسی و همه چی رو میسپرن به خودم. هرچی باشه اون دوتا نشونه گرفته بودن و تیر از تفنگ اونها در رفته بود!
عمارت که رسیدیم سحرگل دوید بیرون و خسرو هم پرده رو پس کرد و از پشت پنجره داشت نگامون میکرد.
بعد از یه چاق سلامتی سحرگل گفت بریم اتاق ما که خسرو چشم به راهه. اون دوتا رو مرخص کردم و خودم همراه سحرگل رفتم.
همینکه وارد اتاق شدیم خسرو که به ظاهر حالش بهتر شده بود و سرپا وایساده بود گفت: خوش آمدی دایه! همش نگران بودم که نکنه برنگردی. چه خبر بود؟
بیحال خودمو ول کردم گوشه ی اتاق روی مخدع و بغض کردم و گفتم: هرچی دیده بودی و گفته بودی درست بود خسرو خان. هرکی میگه دروغه خودش بایست بره اونجا رو ببینه تا سرش به سنگ بخوره. تازه اگه جون سالم به در ببره! دیگه نه ولایتی مونده نه آدمی نه باغی و نه قلعه ای! اون قوزی و عفریته ای که باهاش بود، قشونی جمع کرده بودن که بیا و ببین. پنهون بودن، ولی بودن، زیاد هم بودن! اونی که شما دیده بودی تازه سر کوچیکش بود. همچین که چشمشون به ما افتاد تاخت و تازی کردن، برزخی به پا کردن و ویرونی ای به بار آوردن که انگار کن دنیا آخر شده. اون مرتضی و مجتبی که جیگرشون بیشتر بود جلوشون دراومدن، یه ضربه ای هم بهشون زدن، ولی چه فایده؟ آخر جونشون رو دادن. این دوتا که جرأتشون کم بود و یعنی وایساده بودن مواظب من باشن، جون سالم به در بردن از معرکه! قسمتشون بود! منم خدا خواست و تونستم از مهلکه یه طوری در برم. قسمته دیگه، کاری نمیشه کرد.
خسرو نشست رو صندلی و رفت تو فکر. گفت: میدونم چی میگی دایه! ملتفت حرفت هستم. همینکه الان اینجایی خودش یه معجزه اس. دیدم که چطور با نامردی میان به کارزار. ولی اینا همون حرفاییه که منم به برزو خان زدم و تو کَتش نرفت. حرف تو هم باور نمیکنه حتمی. میگه دوتایی زده به سرمون.
یه آهی کشیدم و گفتم: خودم به برزو خان میگم. قلقش دستمه.
سحرگل گفت: یعنی قلعه هم خراب شده؟
سری تکون دادم و گفتم: ویرون شد. همچین با سمشون کوفتن رو زمین که همه ی ده تکون خورد و قلعه و برج و باروش هم ریخت پایین.
سحرگل که یه برقی اومده بود تو چشماش گفت: الحمدالله! یعنی دیگه جایی نیس که برزو خان بخواد زور و زور ما رو بفرسته اونجا پی نخود سیاه!

🔴این داستان متعلق به ادمین نی نی پرارین است و کپی برداری از داستان بی فوروارد مطلب و ذکر منبع( @niniperarin ) حرام است! استفاده فقط به شرط فوروارد!!
این داستان ادامه دارد…