قسمت ۱۲۴۲

🔴 اگر مادر هستید توصیه میکنم حتما بخونید!
دسترسی به قسمت اول 👉
#مادر_شدن_عجیب_من ۱۲۴۲ (قسمت هزار و دویست و چهل و دو)
join 👉 @niniperarin 📚
چایی کوفتم شد. گذاشتم زمین و چارقدم رو انداختم سرم و راه افتادم.
خسرو تو اتاق، دستهاش رو گره کرده بود پشتش و داشت قدم رو میرفت. منو که دید اشاره کرد برم داخل و در رو ببندم.
گفتم: خیره ایشالا اول صبحی خسرو خان.
گفت: چه خیری دایه؟ برزو خان سحر، آفتاب نزده شهربانو رو برداشته و رفته! کجا؟ الله اعلم. کسی چه میدونه.
گفتم: این که ناراحتی نداره. حتمی دست زنش رو گرفته بردتش بیرون، دور از قیل و قال عمارت چهار کلوم حرف حساب باهاش بزنه و عقل اون ضعیفه رو که تکون ورداشته جا بندازه. هرجا رفته باشن واسه ناهار سر و کله شون پیدا میشه. طاقت گشنگی ندارن اینا…
خسرو وایساد و خیره شد بهم. گفت: با کالسکه ی چهار اسبه رفتن. اگه قصد راه دور نداشت که کالسکه ی معمولی دو اسبه رو سوار میشد. میترسم عکس چیزی که میگی جای شهربانو آقام زده باشه به سرش! به هیچکی هم هیچی نگفته که کجا میخواد بره، یا کی برمیگرده. اون ضعیفه که به جهنم، ولی میترسم یه بلایی سر خودش بیاره. یا شایدم شهربانو خامش کرده باشه و بردتش جایی که کسی ازشون خبر دار نشه. مگه دیروز نمیگفتی داشته خط و نشون میکشیده واسه من و آقام؟
با حرفای خسرو یهو همون دلشوره ای که دیشب داشتم، افتاد به جونم و خوابی که دیده بودم اومد جلو چشمم. جای خسرو، مدام صدای زن سد حسن مث زنگ تو گوشم صدا میکرد.
گفتم: میدونم کجا رفته!
خسرو با نگرونی دوید طرفم و گفت: کجا؟
گفتم: رفته ولایت. توی قلعه.
گفت: انگار تو هم یه چیزیت میشه دایه! خان که به سرش نزده بره ولایت. اونم بی خدم و حشم و سور و ساتش. سوای این چیزا، با اوضاعی که براش تعریف کرده بودم از وضعیت ولایت و قلعه محاله بره اونطرفی…
گفتم: حتمی یه چیزی میدونم که میگم. شک نکن رفته اونطرف. اگه دیر بجنبی و برزو خان پاش برسه به ولایت نه خودش جون سالم به در میبره و نه اون شهربانو. خودش با پای خودش داره میره میون بلا!
خسرو گفت: یه طوری حرف میزنی دایه انگار خبری داری. کسی چیزی بهت گفته؟ بلا چیه؟
گفتم: وقت توضیح نیست خسرو خان. اگه دنبال آقات میگردی و برات مهمه سالم بمونه بایست همین الان بجنبی. نبایست بزاری برزو خان برسه به ولایت.
خسرو یه مکثی کرد و بعد نفسش رو محکم داد بیرون و دوید از اتاق بیرون. آدما و تفنگچیاش رو صدا کرد، همه سوار اسب شدن و با عجله از عمارت زدن بیرون و تاختن طرف ولایت.
عصر که شد باز بارون شروع به باریدن کرد و تا فرداش که برگردن پشت هم آسمون بارید. دل منم مث آبی که سیل شده بود تو جعده آشوب بود…

🔴این داستان متعلق به ادمین نی نی پرارین است و کپی برداری از داستان بی فوروارد مطلب و ذکر منبع( @niniperarin ) حرام است! استفاده فقط به شرط فوروارد!!
این داستان ادامه دارد…