قسمت ۱۲۲۴

🔴 اگر مادر هستید توصیه میکنم حتما بخونید!
دسترسی به قسمت اول 👉
#مادر_شدن_عجیب_من ۱۲۲۴ (قسمت هزار و دویست و بیست و چهار)
join 👉 @niniperarin 📚
فروغ الزمان و گلنسا وسط اتاق ایستاده بودن و بقیه جماعت پشت سرشون دم در اتاق جمع شده بودن و داشتن سرک میکشیدن و منو نگاه میکردن…
فروغ الزمان داد زد: اینجا چه خبره؟ دو روز من نبودم چرا همه تون مث سگ و گربه افتادین به جون هم؟ بعد هم رو کرد به گلنسا و گفت: برو بگو بیان این جانی رو ببرن تو مریضخونه تیمارش کنن. دست و پاش رو هم ببندن به تخت پا نشه باز راه بیوفته.
گلنسا گفت: الساعه خانوم.
زود رفت. فروغ الزمان یه نگاهی به من کرد و اومد جلو. گفت: سالمی؟ چتونه افتادین به جون هم؟
منتظر جواب نشد. رو کرد به شاباجی و با تشر بهش گفت: این یارو چی میخواست اینجا؟ برای چی نگهبونها رو خبر نکردین؟ مگه شهر هرته که هر کسی دلش خواست هر کاری میکنه؟ برای چی با کوزه زدی تو سرش؟ نمیگی یهو بمیره؟
شاباجی اخمهاش رو کشید تو هم و گفت: مگه ندیدی خانوم؟ داشت میکشتش. شما و بقیه که اومدین شدین تماشاچی. کی به داد این پیرزن میرسید؟ دیرتر جنبیده بودم که خفه اش کرده بود.
فروغ الزمان براق شد به شاباجی و گفت: ببینم، این کل مریم که میگن اینجا رو شلوغ کرده و به هم ریخته تویی؟ اگه هر کی بخواد مث تو هر وقت هر جولونی دلش خواست بده که هرج و مرج همه جا رو میگیره. هم تو هم بقیه باید بدونین که هر جایی یه قانونی داره، علی الخصوص جایی که من رئیسش باشم! تحمل نمیکنم کسی بخواد…
گلنسا با دوتا قلچماق که رخت سفید مث عبا تن کرده بودن اومد تو. یه چیزی مث تخت گذاشتن اون وسط و مردک رو انداختن روش و سر و تهش رو گرفتن و بردن بیرون. جماعت جزامخونه همینطور پشت به پشت چپیده بودن تو درگاهی و چشمهای وغ رده شون خیره بود به من و فروغ الزمان که داشت اون وسط افاضات میکرد. دیدم هوا پسه، ولی اگه حرفی نمیزدم میگفتن ترسید. راستش ترسیده بودم. ولی بایست حرف میزدم.
چندتا سرفه ی خشک پشت سر هم کردم. فروغ الزمان نگاهش چرخید طرف من و گفت: تو بهتری ننه؟ نفست جا اومد؟ چکارت داشت این یارو؟ گول این کل مریم رو خوردی حتما، چیزی بهش گفتی خونش جوش اومده. هرچند دلیل نمیشه بخواد همچین غلطی بکنه، اونم مریضخونه ای که مسئولیتش گردن منه.
اشاره کردم به حلیمه که یه لیوان آب بده دستم. داد. گفتم: این کل مریم نیس. کل مریم حرفش حقه. کسی رو گول نمیزنه. این جماعت شاهدن. همین دیروز دعاش گرفت و یکی رو شفا داد. این مرتیکه دین و ایمون نداره، حسوده، از شیطون درس میگیره، شبهه آورده تو شفای ننه جواد. اینا که تو این درگاه وایسادن همه شاهدن…
فروغ الزمان گفت: برین کل مریم رو صدا کنین بیاد. بایست جواب بده که این کارا چیه تو این مریضخونه راه انداخته. دوا درمون ما با هزارتا دارو تا حالا نتونسته کسی رو خوب کنه، اونوقت اون مدعیه که جزامی رو شفا داده؟ نبایست اینقدر ساده باشین شماها. علی الخصوص تو مادر من. سنی ازت گذشته. دل نبند به این حرفای صد تا یه غاز که بعدش سرخورده بشی….
یه نگاه به حلیمه کردم یه نگاه به شاباجی. سرشون زیر بود و زیرچشمی گهگاه یه نگاهی مینداختن به من. دستم رو گرفتم به دیفال و پا شدم. گفتم: لازم نیس کل مریم رو صداش کنی. من کل مریمم….
فروغ الزمان که چشمهاش دریده شده بود و داشت از حدقه در میومد، خیره موند بهم و اومد جلو. یه قدمیم وایساد و گفت: پس همه ی این شرها زیر سر خود توئه…
داد زد: گلنسا….
گلنسا فرز اومد تو اتاق، وایساد وردست فروغ الزمان.
فروغ الزمان همونطوری که خیره بود تو چشمهای من گفت: این پیرزن رو بیارش تو اتاق من. همین الان….
بعد هم با غیظ پشتش رو کرد به من و از اتاق رفت بیرون…

🔴این داستان متعلق به ادمین نی نی پرارین است و کپی برداری از داستان بی فوروارد مطلب و ذکر منبع( @niniperarin ) حرام است! استفاده فقط به شرط فوروارد!!
این داستان ادامه دارد…