قسمت ۱۱۲۹

🔴 اگر مادر هستید توصیه میکنم حتما بخونید!
دسترسی به قسمت اول 👉
#مادر_شدن_عجیب_من ۱۱۲۹ (قسمت هزار و صد و بیست و نه)
join 👉 @niniperarin 📚
از اونور هم یکی رو فرستاد یه آبادی دیگه ای که میشناخت یکنفر رو که نمیدونم کی بود، با خودش بیاره…
تا صبح اهل ولایت چشم رو هم نگذاشتن! مدام صدای تاختن اسب تو کوچه ها میومد و روح حیدر که هرزگاهی فریاد انتقامش تو کوچه های ده میپیچید.
از اونطرف هم یکسری از اهالی از راه پشت بوم جمع شده بودن تو حیاط خونه ی همون پیرمردی که حالا شده بود بزرگ ده و دست دعا گرفته بودن سمت آسمون و تا صبح دسته جمعی با یکصدا دعا میخوندن و توبه میکردن و ندای العفو گفتنشون غالب میشد به صدای روح حیدر!
فرداش دم ظهر بود که پیکی که فرستاده بود خسرو با یه نفر دیگه برگشت. تا دیدمش شناختم. اسمش ملا علی بود که صداش میکردن مُلعلی بابا! از قدیم هر وقت میرفتیم همراه خان والا واسه ی شکار توی کوه و کمر، چند فرسخ دورتر از اینجا، حوالی چشمه سیاه که میرسیدیم، سر و کله ی ملعلی بابا هم پیدا میشد. ایل کوچکی داشتن و اون هم ارتباط خوبی با خان والا و برزو خان داشت. هر وقت شکاری به تور خان نمیخورد، ملعلی گوسفندی از ایل می آورد و براشون به سیخ میکشید، خان هم چون ازش خوشش می اومد، همیشه یه پول حسابی بهش دستخوش میداد.
توی ایلشون تنها کسی بود که بلد بود دست نماز بگیره و چندتا سوره از قرآن رو از حفظ بخونه، واسه همین بهش میگفتن ملا! حالا که دیگه پیر شده بود حتمی شده بود بزرگ ایلشون.
خسرو خوش و بش گرمی باهاش کرد و بردش توی پنج دری نشوندش بالای اتاق. من هم که نمیتونستم بیخیال قضایا بشم، مث سابق رفتم و یه طوری پشت یکی از ارسیها گوش وایسادم که بتونم داخل رو هم ببینم.
بساط پذیرایی رو که جلوی ملعلی پهن کردن، خسرو یه کیسه گذاشت میون سینی کنار استکان چایی. ملعلی نگاهی به کیسه انداخت و همینطور که نیشش تا بناگوش واز شده بود، کیسه رو برداشت گذاشت پر شالش و گفت: خدا رحمت کنه خان والا رو. نجیب بود و عجیب دست و دلواز!! حقا که نوه ی خلفی مث خسرو خان برازنده ی اون خدابیامرزه!
خسرو یه کیسه ی دیگه از کنار مخدعی که بهش تکیه داده بود در آورد و نشون ملعلی داد. گفت: خدا رحمتش کنه. منم دست و دلبازیم کم از خان والا نداره، خدابیامرز خودش بهم یاد داد که هرچیزی حساب و کتابی داره. یه کاری ازت میخوام، تموم که شد این یه کیسه هم میاد کنار اون یکی!!
ملعلی گفت: امر بفرمایین خسرو خان. سراپا گوشم و تا حد توان در اختیار…
خسرو سرش رو برد نزدیک گوش ملعلی و شرح ماوقع داد، اما نه تموم و کمال. هرچی که به صلاح بود رو گفت و هرچی هم که نبایست ملعلی خبر میداشت رو نگه داشت پیش خودش.
آخرش خسرو گفت: خلاصه ی کلوم اینکه، ازت میخوام هم روح حیدر رو مهار و سر به راه کنی، هم اهالی خیالشون راحت بشه که خطری تهدیدشون نمیکنه و میتونن با خیال راحت برن سر باغ و زمینشون!
ملعلی سری تکون داد و گفت: خیالت تخت باشه خسرو خان. کاری میکنم کارستون! هم مطیع شما باشن و هم دعا گوی من!
بعد هم خنده ی مرموزی کرد و پا شد. گفت: به آدمات بگو اهالی رو صدا کنن جمع بشن توی میدون ده، منم با اجازه تون میرم یه منقلی چاق میکنم که وقت حرف زدن صدام درست دربیاد…
خسرو دستور داد که همه اهالی رو جمع کنن توی میدون ده….

🔴این داستان متعلق به ادمین نی نی پرارین است و کپی برداری از داستان بی فوروارد مطلب و ذکر منبع( @niniperarin ) حرام است! استفاده فقط به شرط فوروارد!!
این داستان ادامه دارد…