قسمت ۹۴۹

🔴 اگر مادر هستید توصیه میکنم حتما بخونید!
دسترسی به قسمت اول 👉
#مادر_شدن_عجیب_من ۹۴۹ (قسمت نهصد و چهل و نه)
join 👉 @niniperarin 📚
احمد از بیرون اتاق جمیله رو صدا کرد…
جمیله صورتش رو جمع کرد تو هم و گفت: پَعَه! حالا اگه گذاشت دو کلوم اختلاط کونیم. میدونِد کمرم چایدس دو روزه نمیتونم هی وخیزم و بیشینم باز عینی بِچا یه دیقه نباشم هی جمیله جمیله میکونه…
داد زد: بله احمِد آقا؟….
احمد همونطور که از پشت شیشه ی بخار گرفته سعی میکرد توی اتاق رو ببینه گفت: بیا اینا را بیگیر، خشک و خالی زشتس جلو مهمون…
جمیله در را باز کرد. احمد سینی رو که چندتا برش هندونه گذاشته بود توش با چندتا پیاله که حدس میزدم همون نخودچی و مویز باشه داد دست جمیله و گفت: خوب پذیرایی کون ازشون! آ میگما، خُبس تا شوما دارین حرف میزنین و چِنِدون(چونه تون) گرم میشه من با این بنده خدا که گاری داره برم تا دری خونه ننِد بچا را بیارم! خیلی وقتم هس سر به خارسوم نزدم. بهتر از اینس که بخوام فردا تو این سرمایی وامونده پیاده گز کونم تا اونجا…
متوجه من و توران شد که داشتیم نگاهش میکردیم. خنده ای کرد و سری تکون داد و گفت: البته با اجازه ای شوما خانوم. گفتم من و این بنده خدا گاریچیدون بیکار نباشیم تا شوما دارین تحقیقات میکونین…
جمیله قبل از اینکه توران بخواد حرفی بزنه برگشت و طوری که احمد نبینه ابرو بالا انداخت و گفت: خانوم کار دارن، نمیتونن معطلی تو بشن تا بخوای بری تا چارسو و برگردی…
نگذاشت احمد حرفش رو تموم کنه و در را بست. سینی را گذاشت روی کرسی و تعارف کرد و گفت: همچین میگه خارسومو ندیدم هر کی ندون فکر میکونه چه خبره. پسر عامومه این احمد آقا. از بچگی میشناسمش. یه فکرایی تو سرش هس که همین حالا آغولیش واقُلیده!
گفتم: بچه هم داری پس؟
گفت: دست بوسن. سه تا پسر دارم. از دیواری راس بالا میرن. دیروز فرسادمشون خونه ننه ام دنبالی قوطی بیگیر و بنشون! اینجا کوچیکه، اونام داره عقلاشون میرسه، با این ضعیفه ی چرکوندی که تو این محل پیدا شدس ترسیدم یه باره چشا گوششون وا بشه!
توران گفت: اسمش رو نمیدونی چیه؟
گفت: نه والا. هر سِگی میخواد باشه. چه فرقی میکونه؟
توران یه نگاهی به من کرد و بعد رو کرد به جمیله و گفت: کِی میتونیم بریم سراغش؟ فقط میخوام غافلگیر بشه. بفهمه ما اینجاییم ممکنه آفتابی نشه، یا در بره…
جمیله خندید و گفت: همین امروز میرم همه همسادا را در جریانی کار میزارم که کسی جایی نره و همه بمونن تو خونه. فردا قبلی ظهر میتونیم بریم سراغش. یه دسته آدم که بریم اونجا دیگه راهی فرار نداره! از دسی من بتونه در بره از دسی شوما یا بقیه که نیمیتونه. بالاخره یکی گیساشو میگیره و اسیرش میکونه!
توران نگاه کرد به من. بعد گفت: باشه! فردا قبل از ظهر میایم. تو بقیه رو آماده کن.
بعد هم بلند شد.
جمیله گفت: خیالدون راحت خانوم. بسپارینش به خودم. چرا هیچی نذاشتین دهندون؟ قابل ندونستین؟
توران راه افتاد. گفتم: وقت زیاده. ایشالا فردا…
از خونه که اومدیم بیرون توران گفت: تو ببینیش میشناسیش دیگه؟
گفتم: بله!…

🔴این داستان متعلق به ادمین نی نی پرارین است و کپی برداری از داستان بی فوروارد مطلب و ذکر منبع( @niniperarin ) حرام است! استفاده فقط به شرط فوروارد!!
این داستان ادامه دارد…