قسمت ۹۲۰

🔴 اگر مادر هستید توصیه میکنم حتما بخونید!
دسترسی به قسمت اول 👉
#مادر_شدن_عجیب_من ۹۲۰ (قسمت نهصد و بیست)
join 👉 @niniperarin 📚
از اتاق زدم بیرون.
داشتم میرفتم طرف مطبخ که یهو خسرو جلوم سبز شد. توپش پر بود. گفت: یه چیزی علی اللهی جلو خان پروندی دایه، پَرش به ما گرفت. جلو این همه یه لا قبای مفت خور داد میزنه سرم و سرزنش میکنه! فردا کاری پیش بیاد دیگه کدوم یکی از اینا حساب میبرن ازم؟
گفتم: خوبه والا. تا قبل از این حرفا میگفتی یکی برات خبر آورده که اون زنک ایلیاتی با کل طایفه اش داره میاد اینجا عمارتو خراب کنه رو سرمون. حالا من شدم تقصیر کار؟
یه سری تکون داد و انگار حرف الانش یادش رفته باشه گفت: اصلا قضیه این نیست. بایست فردایی وقتی، سر فرصت برم دارالمجانین یه طبیب از اونجا بیارم بالاسرش. انگار جدی جدی عقلش پاره سنگ ورداشته. اصلا میدونی سر چی عصبانی و دلخوره؟
گفتم: خب معلومه. منم یکی سر کارم گذاشته باشه و بفرستم دنبال نخود سیاه حالم کمتر از حال الان برزو خان نمیشه. این همه آدم جمع کرده و قشون راه انداخته برده تا دم دروازه بعد دیده اون قبری که سرش زار میزده، مرده توش نیس. علاف و دست از پا درازتر برگشته. بی انصافی نکنیم، اعصاب خوردی داره والا! ولی خب بایست از اونور خوشحال هم باشه که درگیر نشده با کسی و بیخود خون و خون ریزی راه نیوفتاده!
سرش رو به نشونه ی تأسف تکون داد و گفت: دلت خوشه خاتون. ناراحتیش از این حرفا نیست. همه ی داغش از اینه که چرا این قضیه دروغ بوده و قلی خان قشون نکشیده بیاد باهاش در بیوفته. خیالش این بود جلوش در میاد و همه شون رو تار و مار میکنه و اون دختر ایلیاتی رو باز به چنگ میاره. میخواست همه ی این آدما رو راه بندازه تو بیابون و بره طرف ایل قلی خان که باهاشون در بیوفته. نگذاشتم. و الا الان معلوم نبود چندتا از اینهایی که اینجا نشستن واسه ی شکمشون، حالا سر به تنشون نمونده بود. غیر یه مجنونی که عقلش زایل شده کی میتونه همچین فکری بکنه؟ آسایش خودشو بقیه رو بگیره و پا پیش بزاره برای مرافعه. اونم تو جنگی که حتمی میدونه با این تعداد آدم بردی تو کارش نیست.
گفتم: حرفت حقه خسرو خان. حالا که به خیر گذشت. حالا یه ذره سرکوفت هم تو بشنفی از آقات مهم نیس. لااقل میدونی الان سایه ات بالاسر زن و بچه اته. در که همیشه رو یه پاشنه نمیچرخه…
مسلم دربون داشت راست راست راه میرفت و یه دستش که اویزون گردنش بود، با اون یکی دونه دونه دیگها رو سرک میکشید و دست میکرد تو دیگ یه مشت برنج ور میداشت میریخت تو دهنش و میرفت سراغ بعدی.
خسرو عقده اش رو سر این بدبخت خالی کرد و داد زد سرش. چند تا فحش آبدار حواله ی مسلم دربون کرد، که دمش رو گذاشت رو کولش و مث سگ تو سری خورده دوید طرف در عمارت کنار سگش نگهبانی بده!
گفت: بحث این حرفا نیست دایه. این پدر سوخته ها که بنده ی پولن و یه شوم نصف نیمه که شکمشونو سیر کنه. حرفم اینه که اتفاقا در برای من داره رو یه پاشنه میچرخه! با این حرفا و کارایی که برزو خان میزنه و میکنه، اعتباری بهش نیست. اونم با حضور این توران بد قلق. دستم بشکنه. خودم کردم که لعنت بر خودم باد. قصدم از این حرفا اینه که من بعید میدونم کاری کارستون از دستم بر بیاد. لب کلوم اینکه هر کاری کردنی هستین بکنین که این زن نمونه توی این عمارت. به سحرگل هم میسپارم. ولی حواستونو جمع کنین که اگه برزو خان بویی ببره دیگه کاری از هیچکدوممون بر نمیاد. چیزی هم لازم بود به خودم یا سحرگل بگو تا فراهم کنم. فعلا به عقل برزو خان اعتباری نیست!
باز یکی رو نشون کرد که عقده اش رو سرش خالی کنه و رفت طرفش. منم راه افتادم طرف مطبخ. انگار این گره فقط به دست خودم واز میشد. بقیه کاری ازشون نمی اومد….

🔴این داستان متعلق به ادمین نی نی پرارین است و کپی برداری از داستان بی فوروارد مطلب و ذکر منبع( @niniperarin ) حرام است! استفاده فقط به شرط فوروارد!!
این داستان ادامه دارد…