قسمت ۱۳۹۷

🔴 اگر مادر هستید توصیه میکنم حتما بخونید!
دسترسی به قسمت اول 👉
#مادر_شدن_عجیب_من ۱۳۹۷ (قسمت هزار و سیصد و نود و هفت)
join 👉 @niniperarin 📚
گفت: هان! دیدی؟ با یه زخم کوچیک عربده میکشی. اونوقت میخوای خودتو بکشی؟ لاف بیخود میزنی. از یه زخم ترسیدی!!
داد زدم: آره. خیال کن میترسم. به تو چه؟ کم زجر و در به دری دیده بودم که این لحظه ی آخری تو هم اومدی شدی ملکه ی عذابم؟ اصلا کی گفته بیاین اینجا فضولی منو بکنین؟ چه کار دارین؟ زود کارتونو بکنین و بزنین به چاک. میخوام تنها باشم!
شیوا گفت: چه حرفا! اینجا کجاست؟ کامسرا. اسمش روشه. مال اینه که مردم بیان توش و برن. میخوای تنها باشی؟ برو سر بزار وسط کوه و بیابون. اینجا جای تنها بودن و تنها موندن نیس.
کارد میزدی خونم در نمی اومد. سازم رو که افتاده بود زمین با همون دستم که بریده بود و داشت خون میومد برداشتم و بردم گذاشتم روی خورجین. گفتم: حالا که اینطور شد، از لج تو هم که شده خودمو میندازم تو همین چاه، که پات از اینجا ببره. یا بایست دیگه نیای اینجا محض استراحت و شب گذرونی، یا بایست یه صبح تا شوم وقت بزارین شاید تونستین نعشم رو از ته این چاه در بیارین که دلتون ورداره آب بخورین. اونم اگه آبی توش در بیاد که چشمم آب نمیخوره.
تند تند رفتم طرف چاه.
گفت: آهای! وایسا بینم.
برگشتم و نعره زدم: وا نمیستم. جون خودمه، مال خودمه. میخوام بگیرمش!
گفت: خب بگیر! چرا حالا داد میزنی؟ خواستم قبل از اینکه خودتو سر به نیست کنی بدونم اسمت چی بود. لااقل بدونیم بعدش اگه یه فاتحه نثارت کردیم که تو جهنم یه چوب کمتر حواله ات کنن، بگیم برسه به روح کی!
داد زدم: من فاتحه از تو یکی نمیخوام. ولی فقط واسه اینکه فوضولیت فروکش کنه و ندونسته از دنیا نری میگم. اسمم ممد تنبکیه… نه، اسمم استاد محمد تارنوازه، آره! همونی که تو این دنیا هیچ تارزنی نمیتونه رو دست و پنجه اش پا شه!
گفت: باشه. پس هر کی رو دیدیم بایست بگیم فلانی رو میناسی؟ خودشو انداخت تو چاه کامسرای مخروبه! اگه بشناسه که یه تف حواله ات میکنه، اگه هم نشناسه که میدونه نبایست بیاد اینجا، چون چاهش بوی مُرده میده. همین. دیگه کاری ندارم. برو خودتو بنداز تو چاه، خیالم تخت بشه، بایست زودتر بریم تا شب نشده به یه جای دیگه برسیم واسه اطراق!
داد زدم: عجب گیری کردیم. آخه تو رو سننه ضعیفه که بری به این و اون راپورت بدی؟ من پیش خودم آبرو ندارم، ولی پیش مردم کلی آبرو دارم. همه ی مردم شهرم منو میشناسن. چه منفعتی واسه تو داره آبرو ریزی من؟
سرش رو تکون داد و زد زیر خنده. آیهان هم از اونور شروع کرد به خندیدن و بعدش صدای خنده ی کل طایفه اش از پشت دیفال کاروونسرا بلند شد. گفت: نه! جدی جدی انگار عقلت پاره سنگ ور میداره. بابا یکی بیاد به این حالی کنه وقتی که تو مُردی دیگه چه فرقی برات میکنه آبروت بره یا نره؟
گفتم: خب همینه دیگه. همینجاشه که حالیت نمیشه! تو که هیچی از من نمیدونی میخوای بری اینور و اونور جار بزنی استاد محمد تارنواز خودشو انداخت تو چاه. اونوقت اگه یه روزی، یه جایی به گوش زن و بچه ام برسه میدونی چی میشه؟ نمیخوام یه بار دیگه اونا به خاطر من همه چیزشونو از دست بدن.
شیوا یه پوسخندی زد. کوزه ی آب رو از تو خورجینم کشید بیرون و آورد داد دستم. گفت: سر حیوون رو هم که میخوان ببرن یه چیکه آب میریزن تو حلقش. بخور. در حق زن و بچه ات جفا کردی، لااقل در حق خودت جفا نکن!
اینو که گفت: دو زانو نشستم رو زمین و شروع کردم به زار زدن.
گفت…

🔴این داستان متعلق به ادمین نی نی پرارین است و کپی برداری از داستان بی فوروارد مطلب و ذکر منبع( @niniperarin ) حرام است! استفاده فقط به شرط فوروارد!!
این داستان ادامه دارد…

مطالب مرتبط

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *