نامه ای از یک استاد دانشگاه!

🔴نامه ای از یک استاد دانشگاه! (خیلی عالی بود👌👌)
join👉 @niniperarin 🌹🍃
معلم های عزیز و پدر مادرهای نازنین لطفا با دقت این متن رو بخونید❗️
معلم‌های عزیز سلام! ما سالهاست بخش اعظم جوانانمان را درس دادیم و به دانشگاه فرستادیم، اما…
🔻تصادفات رانندگی‌مان بیشتر شد❗️
🔻ضایعات نان‌مان بیشتر شد❗️
🔻آلودگی‌ هوای‌‌مان بیشتر شد❗️
🔻 شکاف طبقاتی مان بیشتر شد❗️
🔻 پرونده‌هایمان در دادگستری‌مان بیشتر شد❗️
🔻 تعداد زندانیان‌مان بیشتر شد❗️
🔻 و مهاجرت نخبگانمان بیشتر شد❗️
پس دیگر دست از درس دادن صرف بردارید. آموزش کودکان ما ساده است. ما دیگر به دانشمند نیازی نداریم! ما اکنون دچار کمبود مفرط انسانهای توانمند هستیم. پس لطفا به کودکان ما فقط مهارت های زندگی کردن را یاد بدهید. به آنها، گفت‌ و گو، تخیل، خلاقیت، مدارا، صبر، گذشت و توان عذرخواهی را یاد بدهید. به آنها، دوست داشتن حیوانات، لذت بردن از برگ درخت، دویدن و بازی کردن، از موسیقی لذت بردن، شاد بودن، آواز خواندن، سکوت کردن، راست گفتن و راست بودن را بیاموزید. باور کنید اگر بچه‌های ما ندانند که فلان سلسله پادشاهی کی آمد و کی رفت و ندانند که حاصل ضرب ۱۱۴ در ۱۱۴ چه میشود، هیچ چیزی از خلقت خداوند کم نمیشود. اما اگر آن‌ها، زندگی کردن، عشق ورزیدن، عزت نفس و تاب‌آوری و عدم پرخاشگری را تمرین نکنند، زندگی شان خالیِ خالی خواهد بود و بعد برای پر کردن جای این خالی‌ها، خیلی به خودشان و دیگران و طبیعت خسارت خواهند زد.
لطفاً برای بچه‌های ما شعر بخوانید، بگذارید با هم آواز بخوانند. اجازه بدهید همه با هم فقط یک نقاشی بکشند تا همکاری را بیاموزند. بگذارید وقتی مغزشان نمیکشد یاد نگیرند. معلم‌ها و پدران و مادران لطفاً بچگی را از کودکان نگیریم! اجازه بدهیم خودشان ایمان بیاورند! فرصت ایمان آزادنه و آگاهانه را از آنان نگیریم! زبان شان را برای نقد آزاد بگذاریم! بگذاریم خودشان باشند و از اکنون ریا در آنها نهادینه نشود! نداشته‌ها و تنگناها و غم‌های خود را به کلاس‌ها و خانه‌ها نبریم. بگذاریم کودکانمان خوب تربیت شوند…

مطالب مرتبط

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *